Technologia aktywnego wodoru
Wolne rodniki tlenowe
Wolne rodniki tlenowe to wysoce reaktywne molekuły, które powstają wskutek procesów oddechowych i energetycznych. Zaliczamy je do kategorii reaktywnych form tlenu tzw. ROS (z ang. reactive oxygen species ). Wolne rodniki reagują z innymi cząsteczkami w organizmie inicjując proces utleniania, który uszkadza m.in. błony komórkowe oraz DNA. Ponadto, w cyklu podziału komórek uszkodzonych przez wolne rodniki dochodzi do wytwarzania osłabionych komórek potomnych. Rezultatem tego zjawiska są dolegliwości i choroby – jest to również jedna z głównych przyczyn starzenia. Ciekawostką jest, że około 90% obecnie diagnozowanych przypadłości jest powiązanych z właśnie ze szkodliwym działaniem niektórych wolnych rodników.
-
Wolne rodniki wykazują bardzo dużą aktywność chemiczną
-
Szkodliwe wolne rodniki niszczą struktury komórkowe i DNA
-
Szkodliwe wolne rodniki są główną przyczyną chorób i starzenia
Stabilne formy tlenu są pożyteczne
Występuje kilka rodzajów wolnych rodników, które różnią się ze względu na swoją budowę i właściwości. Tylko niektóre wolne rodniki tlenowe mają niestabilną budowę, która daje im energię do niszczenia struktur komórkowych. Pewne grupy łagodnych wolnych rodników o stabilnej budowie pełnią pożyteczne funkcje. Łagodne formy rodników tlenowych stymulują komórki i nie powinny być neutralizowane. Badania jednoznacznie potwierdziły, że z całej grupy wolnych rodników, to właśnie wolne rodniki hydroksylowe są najbardziej destrukcyjne oraz odpowiedzialne za uszkodzenia komórek skóry i całego organizmu.
-
Rodniki hydroksylowe są szkodliwe
-
Łagodne formy wolnych rodników nie powinny być neutralizowane
-
Istnieją różne rodzaje wolnych rodników
Paradoksalnie siła, która pozwala wolnym rodnikom hydroksylowym na uszkadzanie komórek powoduje że mogą one się z łatwością łączyć z innymi cząsteczkami. Fenomen aktywnego wodoru polega na tym, że po wprowadzeniu do komórek jego cząsteczki łączą się właśnie z najmocniej reaktywnymi i najbardziej szkodliwymi wolnymi rodnikami (niejako je przyciągają). W wyniku prostej reakcji wolne rodniki tlenowe zostają przekształcone w cząsteczki wody. W ten sposób ich destruktywne działanie jest całkowicie wyeliminowane. To odkrycie dało nadzieję, na zwalczanie wielu schorzeń. Wodór w przeciwieństwie do innych powszechnie stosowanych antyoksydantów nie zakłóca tych reaktywnych form tlenu, które wykazują pozytywną aktywność biologiczną.
-
Wodór to selektywny i najsilniejszy antyoksydant
-
Wybiórczo neutralizuje najbardziej niestabilne formy tlenu
-
Nie zakłóca działania stabilnych form tlenu
Wodór to najlżejszy i najmniejszy pierwiastek występujący w naturze. Cząsteczki wodoru są tak małe i lekkie, że pozostają niewidoczne dla oczu, i nie występują w atmosferze przy powierzchni ziemi. Jednak istnieje możliwość przesycenia atomami wodoru mediów takich jak woda lub gaz. Wodór szybko ulega dyfuzji w komórkach i uruchamia niedawno odkryty mechanizm redukcji wolnych rodników tlenowych. Warto zaznaczyć, że dla wodoru nie ma ograniczeń w przenikaniu struktur naszego organizmu.
-
Wodór to najmniejszy i najlżejszy naturalny pierwiastek
-
Jako przewodnik wodoru służy woda lub gaz
-
Wodór z łatwością przenika barierę skóry
-
Jest wykorzystywany w nowoczesnej medycynie, dermatologii i kosmetologii